O zaman bu sefer üşenmeyip 2012'nin müzikal anlamda küçük ve yetersiz bir değerlendirmesini yapalım. Nasıl yapalım? Dinlenmiş albümleri gözden geçirerek elbette. 1 numara hariç bu değerlendirmeleri sırasız olarak yapacağım, puanlama falan da olmayacak. Neden? Okuyan yok da ondan.
1 numaramız elbette sabit:
RUSH - CLOCKWORK ANGELS
Rush, 45. yılının arefesinde çıkardığı bu albümle yine dinleyenleri dev bir orgaaazım noktasına ulaştırmayı başardı. Esasen 1993 - 2007 arasında bir duraklama devrine girmişlerdi, Counterparts'tan Snakes & Arrows'a kadar olan dönem, hele ki söz konusu Rush olduğunda, gerçekten pek parlak bir çağ sayılmaz. Lakin Snakes & Arrows'la üzerlerindeki (ölü toprağı demeye dilim varmıyor) görünmezlik pelerinini silkelediler ve o albümden 5 sene sonra böyle bir şaheserle karşımıza çıktılar. Favori şarkım Clockwork Angels. Albüme karşı olan negatif eleştirileri Bahadır Sarp arkadaşımın Pasif Agresif'te yazdığı kritikte okuyabilirsiniz: http://www.pasifagresif.com/2012/06/rush-clockwork-angels/
LEONARD COHEN - OLD IDEAS
Karşınızda yine 45 senedir, bambaşka bir kulvardan da olsa, müzikle uğraşan bir koca adam daha. Cohen da müzikal anlamda duraklama devrinden daha yeni çıkmış bir adam, hatta onunkisi daha da eskiye gidiyor. 1988'de çıkardığı I'm Your Man bence onun klasik olmaya aday son albümüydü, sonra 1992'de gelen The Future yine fena olmasa da 2001'deki Ten New Songs ve 2004'teki Dear Heather pek olmuş sayılmazdı. Lakin 8 yıllık bir aradan sonra gelen Old Ideas; sade, basit, pürüzsüz ve şahane. Daha açılışta üst üste gelen Going Home ve Amen sizi pençesine almıyorsa, içinizde bir şeyler ölmüş demektir.
THE OFFSPRING - DAYS GONE BY
Duraklama devri gazilerinden yolumuza hız kesmeden devam ediyoruz. 1998'de çıkan (benim 2001 yılında alıp, dinleyip, baştan aşağı ezberlediğim) Americana'dan sonra "nispeten kurtaran" bir Conspiracy of One hariç komple hayalkırıklığından ibaret bir döneme giren kült punk devi The Offspring, bu sene nihayet kış uykusundan uyandı! Muhteşem giriş ikilisi The Future Is Now ve Secrets From The Underground'dan start alan bu şahane albüm son şarkıya kadar yakanızı bırakmayacak. Hele ki eski Offspring hayranlarındansanız, suratınızı öyle bir sırıtma kaplayacak ki...
P.O.D. - MURDERED LOVE
Aynı kulvardan devam beyler. P.O.D. de 2001 tarihli albümleri Satellite'la gönüllerimizin mühim bir köşesinde tahta sahibi olmuş bir gruptu. Satellite'ın ve genel olarak grubun da en büyük sorunlarından ikisi; gruptaki gereksiz reggae etkisinin sonucunda upuzun olan saçma şarkılar ve yersiz Hristiyan mesajlardı. Anladığım kadarıyla bu albümde (denyo reggaeci gitarist geri dönmüş olsa da) bunların izi pek kalmamış. Grup muhteşem bir köklere dönüş hareketi yaparak nu-metal'e o bayıldığımız hip-hop sosunu tekrar katmış. Acımayın!
DEFTONES - KOI NO YOKAN
2011'de Limp Bizkit'in Gold Cobra'sı ve Staind'in kendi adını taşıyan albümüyle başlayan "nu-metal'in 2. altın çağı" 2012'de tüm gücüyle büyüyerek devam ediyor. Bir yukarıdaki albüm de bu yürüyüşün mühim bir parçası olsa da Deftones, "ilk görüşte aşk" anlamına gelen Koi No Yokan'la bu seneyi gerçekten yardı geçti. Vokalist Chino Moreno'nun özellikle seviye atlamasına tanık olduğumuz bu albümün apayrı bir sevdiğim özelliği de gerçekten "yeknesak" bir albüm olması. Ne demek yani? Demek ki öne çıkan hit potansiyelli şarkılar yok, albüm bütünlüğü oturmuş. Sözleri de okursanız erotizminiz tavan yapacaktır, demedi demeyin.
STONE SOUR - HOUSE OF GOLD & BONES PART I
Devam edecek.
